Είναι λογικό όταν ένα παιδί απολαμβάνει όλη την αγάπη και προσοχή, είναι το κέντρο ενδιαφέροντος για ένα μεγάλο διάστημα, η γέννηση ενός άλλου παιδιού να κλονίσει τη συναισθηματική ασφάλεια που ένιωθε μέχρι τότε. Η φροντίδα που φυσιολογικά παρέχει η μητέρα στο δεύτερο παιδί μπορεί να μοιάζει στα μάτια του πρώτου σα δικός του παραγκωνισμός.
Από την άλλη πλευρά οι γονείς μπορεί να δίνουν μια διαφορετική απόχρωση στον τρόπο που δείχνουν την αγάπη τους από συνειδητούς αλλά και ασυνείδητους παράγοντες όπως:
- Αν το παιδί ανταποκρίνεται ή όχι στις προσδοκίες τους και τις φιλοδοξίες τους.
- Αν γονιός και παιδί μοιράζονται μια κοινή δραστηριότητα και δημιουργούν ένα δεσμό γύρω από αυτή.
- Αν το παιδί έχει υιοθετήσει αγαπημένα χαρακτηριστικά για το γονέα είτε από τον ίδιο είτε από αγαπημένα για το γονέα άτομα, όπως οι δικοί του γονείς.
Ευτυχισμένο είναι το παιδί που ξέρει ότι τίποτα και κανένας δεν μπορεί να του στερήσει την αγάπη των γονιών του. Η γέννηση ενός άλλου παιδιού μπορεί να δείχνει σαν απειλή αλλά είναι πολύτιμη για το άτομο γιατί του παρέχει μοναδικές προς εξερεύνηση και ανάπτυξη συναισθηματικές εμπειρίες. Εδώ οι γονείς οφείλουν να ενσωματώσουν το πρώτο παιδί στη διαδικασία γέννησης του αδερφού ή της αδερφής.
Μπορεί να ψηλαφίζει την κοιλιά και να βιώνει τα σκιρτήματα του μωρού, να το κρατήσει από νωρίς στην αγκαλιά του, να ακούει από την ανακοίνωση του γεγονότος εκφράσεις όπως «ο μικρός σου αδερφός» ή το «μωρό μας».
Οι γονείς είναι άνθρωποι με όλη την υποκειμενικότητα που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο. Το να νιώθουν ότι το κάθε παιδί τους αγγίζει διαφορετικές χορδές της ψυχής τους, δεν αποτελεί αμάρτημα ούτε αφορμή για ενοχές. Η αγάπη προς τα παιδιά τους και για το καθένα ξεχωριστά θα εξασφαλίσει την συναισθηματική ασφάλεια που χρειάζεται το κάθε παιδί για να μεγαλώσει.
