Η σημασία της συνεργασίας Σχολείου – Οικογένειας

Η αγωγή του νηπίου είναι έργο συνολικό και συλλογικό στο οποίο εκτός από τον παιδαγωγό και τον παιδαγωγούμενο, ιδιαίτερα στην προσχολική ηλικία, επιδρούν αποφασιστικά και οι γονείς. Αυτό είναι το απολύτως φυσικό καθώς τα κύρια περιβάλλοντα του νηπίου είναι το οικογενειακό και το σχολικό. Και οι δυο θεσμοί έχουν ως στόχο τη διαπαιδαγώγηση και την προετοιμασία του μελλοντικού πολίτη.

Αν το βλέπαμε σαν ένα σχήμα θα μπορούσαμε να πούμε πως διαμορφώνεται ένα τριγωνικό πεδίο αμοιβαίων επιδράσεων – αλληλεπιδράσεων ανάμεσα σε εκπαιδευτικό – νήπιο – γονέα. Αυτή η αμοιβαιότητα δημιουργεί την αναγκαιότητα ώστε εργασία στο σχολείο να σημαίνει ταυτόχρονα εργασία με τα νήπια και εργασία με τους γονείς. Η συνεργασία αυτή είναι επίσης αναγκαία για την εξασφάλιση των εμπειριών και των μαθησιακών διαδικασιών όπως της αγάπης, της μάθησης και της κοινωνικοποίησης του παιδιού.

Ωστόσο όχι πολύ σπάνια ακούγονται παράπονα από τους εκπαιδευτικούς ότι οι γονείς παραγνωρίζοντας το ρόλο τους, επεμβαίνουν σε θέματα του σχολείου. Αυτό είναι επόμενο αν λάβει κανείς υπόψη του ότι στο σύνολο των γονέων θα υπάρχει πάντα ένας μικρός αριθμός ο οποίος δυσκολεύεται να καταλάβει το έργο του εκπαιδευτικού όπως επίσης και κάποιοι εκπαιδευτικοί που δε λαμβάνουν υπόψη τους πόσο σημαντικό είναι ο γονέας να είναι ενήμερος για τις παιδαγωγικές δράσεις.

Σκοπός μας ωστόσο δεν είναι να αναλύσουμε τις περιπτώσεις συγκρούσεων ανάμεσα σε γονείς και εκπαιδευτικούς. Είναι προτιμότερο να αναφερθούμε σε πρακτικές δυνατότητας συνεργασίας οικογένειας και σχολείου.

Πρωταρχικό ρόλο παίζει ο διάλογος, η επικοινωνιακή πρακτική και η συμμετοχή των γονέων στη λύση των προβλημάτων που παρουσιάζονται. Με την προϋπόθεση ο εκπαιδευτικός να κάνει κοινωνό των γονέα.Η επαφή πρέπει να αρχίζει από την είσοδο του παιδιού στο σχολείο και να συνεχίζεται καθ ’όλη τη διάρκεια της φοίτησης του. Ο εκπαιδευτικός όσο κι αν αποτελεί το κλειδί για το ξεπέρασμα των προβλημάτων συνεργασία σημαίνει θέληση και των δύο μερών, αλληλοκατανόηση και αλληλοβοήθεια.

 

Απαραίτητη προϋπόθεση καλής συνεργασίας είναι η απόκτηση εμπιστοσύνης των γονέων από τον εκπαιδευτικό και γι’ αυτό χρειάζεται κατανόηση, σωστή συμπεριφορά και ειλικρίνεια.

Μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά…

  • Εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας όταν μας λένε κάτι ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνουμε ακριβώς. Ζητάμε διευκρινήσεις από την παιδαγωγό. Για παράδειγμα μπορεί να μας ζητάει κάποιο σχετικό υλικό με το θέμα που δουλεύει η ομάδα του.
  • Η παιδαγωγός οφείλει να ενημερώνει τους γονείς για όλα τα θέματα που αφορούν το παιδί.
  • Ο γονέας οφείλει να ενημερώνεται και για τις θεματικές ενότητες που δουλεύονται στην τάξη, να επιβραβεύει το έργο του παιδιού και να συμμερίζεται τον ενθουσιασμό του
  • Γονέας και εκπαιδευτικός ακολουθούν κοινή αντιμετώπιση σε θέματα που μπορεί να αντιμετωπίζει το παιδί στο χώρο του σχολείου και το χώρο του σπιτιού.
  • Φροντίζουμε να ακολουθούμε το ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου. Είναι πολύ σημαντικό ένα παιδί να ακολουθεί το πρόγραμμα από την αρχή του και όχι αποσπασματικά.
  • Γονείς και εκπαιδευτικοί είναι προτιμότερο να συζητούν σε ένα πλαίσιο ηρεμίας με καθορισμένο ραντεβού. Αυτή η επικοινωνία επιτρέπει τη σωστή συναλλαγή και σχεδιασμό για παιδαγωγικές δράσεις. Οι σύντομες και εκτός συναντήσεων επικοινωνίες ικανοποιούν για λίγο τους συνομιλητές αλλά δεν μπορούν να εδραιώσουν μια σχέση εμπιστοσύνης.
  • Οι γονείς μπορούν να συμμετέχουν με διάφορους τρόπους στη θεματική ενότητα που δουλεύεται από την τάξη.
  • Επίσης οι γονείς οφείλουν να παρευρίσκονται στις ενημερώσεις των γονέων να μαθαίνουν για την πρόοδο του παιδιού τους.
  • Τέλος, ο παιδαγωγός με κάθε τρόπο οφείλει να συμμερίζεται τις αγωνίες του γονέα..

Η συνεργασία αποβλέπει στην οργάνωση της προσχολικής αγωγής και στο ρόλο που καλούνται να παίξουν εκπαιδευτικός και γονείς με γνώμονα το κοινό συμφέρον, την αποτελεσματικότερη αγωγή του παιδιού.